Leczenie zakrzepicy żył głębokich w większości przypadków polega na odpowiednio długim (przeważnie trwającym 3–6 miesięcy) podawaniu doustnych leków przeciwkrzepliwych lub, w niektórych uzasadnionych przypadkach (np. w ciąży), podskórnych iniekcji heparyny. Istnieją wyjątkowe sytuacje, w których oprócz wymienionych leków stosuje się leki bezpośrednio oddziałujące na skrzeplinę i rozpuszczające ją albo metody zabiegowe, które mają na celu zahamowanie przemieszczania się skrzeplin do płuc lub ich mechaniczne usunięcie.
Filtr do żyły głównej dolnej
Metodą pozwalającą na zapobieganie nawrotom zatorowości płucnej jest umieszczenie w żyle głównej dolnej tzw. filtru naczyniowego, którego zadaniem jest wychwytywanie dużych skrzeplin; zapobiega się w ten sposób goźnej dla życia zatorowości płucnej. Wprowadzenie filtra nie leczy zakrzepicy, a jedynie zapobiega wystąpieniu jej powikłań, dlatego metodę wykorzystuje się jedynie wtedy, gdy mimo właściwego leczenia u chorego nawraca zatorowość płucna lub podawanie leków stosowanych w leczeniu zakrzepicy jest z jakiegoś powodu przeciwwskazane.
Filtr do żyły głównej dolnej najczęściej wprowadza się najczęściej przez nakłucie żyły udowej w pachwinie. Zabieg wykonywanuje się w znieczuleniu miejscowym. Filtr może pozostawać w żyle przez ok. 4 tygodnie, następnie można go usunąć lub, jeśli wymagają tego okoliczności, pozostawić na stałe. W takim przypadku konieczne jest przewlekłe przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych.
Ryc. 1. Filtr wprowadza się przez żyłę udową lub żyłę szyjną do żyły głównej dolnej poniżej ujścia żył nerkowych
Tromboliza pod kontrolą cewnika
Metoda ta polega na rozpuszczaniu skrzeplin poprzez podawanie za pomocą cewnika leków rozpuszczających bezpośrednio do skrzepliny. Wymaga pozostawienia cewnika przez cały czas podawania leku (czasem wiele godzin) i obecnie stosowana jest w przypadku zakrzepicy o ciężkim przebiegu, w której dochodzi do zamknięcia dużych żył (udowych i biodrowych).
Metodę stosuje się w specjalistycznych ośrodkach dysponujących odpowiednim sprzętem i odpowiednio wyszkolonym personelem.
Tromboliza farmakomechaniczna
Jest metodą stosowaną w podobnych okolicznościach jak poprzednia, przy czym oprócz podawania przez cewnik leku dodatkowo usuwa się fragmenty skrzepów, używając do tego specjalnych instrumentów przypominających nieco budową i zasadą działania klasyczne frezy.
Metody te nie są stosowane standardowo i w każdym przypadku o ich wykorzystaniu decyduje lekarz, rozważając stosunek ewentualnych korzyści do ryzyka wystąpienia powikłań.