12 października 2009 r. w pokoju hotelowym w senegalskim Saly (ok. 70 km na południe od Dakaru) został znaleziony martwy 34-letni Frank Vandenbroucke, belgijski kolarz szosowy i torowy, "mistrz wyjątkowy, bez wątpienia najwspanialszy belgijski kolarz od czasów Eddy'ego Merckxa" - jak pisał o nim brukselski "Le Soir".
Był na wakacjach z kolegą z drużyny Fassa Bortolo, Fabio Polazzim. Autopsja wykazała zatorowość płucną. Okoliczoności śmierci nie są jasne, niektóre doniesienia mówiły o narkotytach znalezionych przy łóżku cyklisty.
Fot. Eric Houdas [GFDL], via Wikimedia Commons
Frank Vandenbroucke (ur. 6 listopada 1974 r. w Mouscron) pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1992 r., kiedy zdobył brązowy medal w wyścigu ze startu wspólnego na mistrzostwach świata juniorów. W 1993 r. zdobył tytuł torowego mistrza Belgii w madisonie, a rok później przeszedł na zawodowstwo.
W 1995 r. zwyciężył w Brussels Cycling Classic. W kolejnych latach wygrał też między innymi: Grote Scheldeprijs, Grand Prix Ouest France-Plouay, Österreich-Rundfahrt i Tour Méditerranéen (1996), Rund um Köln i Tour de Luxembourg (1997), Paryż-Nicea i Tour de Wallonie (1998), a także Liege-Bastogne-Liege, Grand Prix d'Ouverture La Marseillaise i Omloop Het Nieuwsblad (1999). Wygrał w sumie 53 wyścigi.
W 1999 r. zajął tez dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej Vuelta a Espana, wygrywając dwa etapy oraz klasyfikację punktową. Dwukrotnie startował w Tour de France, ale w 1997 r. zajął 50. miejsce, a trzy lata później nie ukończył wyścigu.
Nigdy nie zdobył medalu na międzynarodowej imprezie, najbliżej podium był w 1999 r., kiedy na szosowych mistrzostwach świata w Weronie był siódmy w wyścigu ze startu wspólnego. Trzy lata wcześniej wystartował w tej samej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, kończąc rywalizację na 25. pozycji.
W 2002 r. w jego domu znaleziono środki dopingowe, za co sąd skazał go na 200 godzin prac społecznych. Cierpiał na depresję i dwukrotnie został zatrzymany przez policję, prowadząc samochód pod wpływem alkoholu.
W 2005 r., kiedy odeszła od niego żona, próbował popełnić samobójstwo. "Z piwniczki wziąłem najdroższą butelkę wina - Chateau Petrus rocznik 1961 i wzniosłem toast za moje życie" - napisał w autobiografii, która ukazała się w 2008 r. Próby samobójcze ponawiał jeszcze kilkakrotnie. W czerwcu 2007 r. roku próbował popełnić samobójstwo w swoim domu pod Mediolanem, podcinając sobie żyły po odejściu żony. Kilka tygodni później został siłą umieszczony w klinice psychiatrycznej w Ypres.
O rozchwianiu jego osobowości świadczy dziwne zdarzenie w 2006 roku. Vandenbroucke, związany wówczas kontraktem z ekipą Unibet, przyjechał do Włoch, gdzie startował w wyścigach lokalnych pod fałszywym nazwiskiem Francesco del Ponte i z licencją, w której było wklejone zdjęcie... Toma Boonena, jego rodaka, w tym czasie mistrza świata.
Frank Vandenbroucke definitywnie skończył z kolarstwem w 2007 r. Jednak kilkanaście dni przed śmiercią pojawił się w szwajcarskim Mendrisio jako konsultant telewizji belgijskiej podczas mistrzostw świata, i przy okazji ogłosił, że chce wrócić do peletonu. Poprosił o pomoc w odzyskaniu formy Włocha Aldo Sassiego, trenera mistrza świata Cadela Evansa. - Frank jest w dobrej formie fizycznej, psychicznie też się dobrze czuje - mówił Sassi dla "La Gazetta dello Sport".
Media przypominały, że Vandenbroucke zmarł w tym samym wieku co pięć lat wcześniej słynny Marco Pantani. Obaj mieli 34 lata i mogli jeszcze odnosić sukcesy, gdyby nie zrujnowali sobie kariery środkami dopingującymi, narkotykami i alkoholem. Obaj zmarli osamotnieni, zamknięci w pokoju hotelowym. Jak pisał "La Derniere Heure", po błyskotliwym początku kariery nastąpił "tragiczny zjazd do piekła".
- Niestety, jego śmierć to tylko półniespodzianka. Wiedzieliśmy, że nie jest z nim dobrze - skomentował stryj Franka, Jean-Luc Vandenbroucke, który również był kolarzem zawodowym.
Ostatnie zanotowane słowa Vandenbroucke'a także napawały optymizmem. - W wieku 34 lat znalezienie nowej ekipy może nie być łatwe, ponieważ wszyscy będą myśleć, że stare demony znów powstaną przeciwko mnie. Wkrótce wyjeżdżam na wakacje do Senegalu. Mam nadzieję, że do końca października dołączę do nowej grupy.
